تعریف بادگیر
1. بادگیر به عنوان ماشینی برای شکستن و بلند کردن لنگرها و غلطک های روی آن برای پیچاندن کابل ها استفاده می شود.
2. ماشین آلات جمع کردن و رها کردن لنگرها و زنجیرها در کشتی ها.
3. بادگیر لنگر به طور خلاصه. این دستگاهی است که برای انداختن لنگر، بلند کردن لنگر، جمع کردن زنجیر لنگر و دو برابر کردن لنگر لنگر استفاده می شود.
4. کابل لنگر (زنجیره لنگر یا سیم طناب) و ماشین آلات عرشه لنگر آزاد یا جمع می شود و همچنین وسیله ای است که کشتی را هنگام انداختن لنگر می بندد.
بادگیر چیست، نقش بادگیر!
بادگیر عمدتاً از محور چرخ زنجیر، چرخ زنجیر لنگر، درام وینچ، کلاچ، مکانیزم انتقال و مکانیزم ترمز تشکیل شده است. با توجه به قدرت، نیروی انسانی، الکتریکی و هیدرولیک وجود دارد. با توجه به مکانیسم، عمودی و افقی وجود دارد. محور چرخ دنده به صورت افقی چیده شده است و یک یا دو چرخ دنده لنگر برای بلند کردن لنگرهای تک و دو وجود دارد و از درام وینچینگ برای سیم پیچی کابل ها استفاده می شود. قرقره زنجیر، درام وینچ و محور چرخ زنجیر توسط یک کلاچ دندانه دار متصل یا جدا می شوند. مکانیسم ترمز برای کنترل سرعت جمع شدن و باز شدن زنجیر لنگر استفاده می شود. بادگیر نیروی انسانی برای قایق های کوچک یا برای پشتیبان گیری اضطراری استفاده می شود. به طور کلی کشتی ها مجهز به بادگیر هستند که می تواند لنگرهای چپ و راست را به طور جداگانه یا همزمان بلند و رها کند و همچنین می تواند کابل ها را وینچ کند. معمولاً روی عرشه طبقه اول کشتی نصب می شود. معکوس است و قدرت کافی دارد و اکنون به طور گسترده در بادگیرهای ترکیبی استفاده می شود که تنها از یک واحد برای عملیات های مختلف مانند بلند کردن لنگر، لنگر انداختن و کشیدن کابل استفاده می کند.
بادگیر از نیروی انسانی، موتور بخار، موتور الکتریکی، موتور هیدرولیک و ... به عنوان نیرو استفاده می کند. معمولاً روی عرشه تعظیم کشتی نصب می شود. روند توسعه آن استفاده از یک واحد برای تحقق عملیاتی مانند بلند کردن لنگر، لنگر، لنگر خودکار و اتصال کابل است.
بادگیرها را می توان با توجه به جهت محور اصلی خود به دو دسته تقسیم کرد: بادگیر افقی و بادگیر عمودی که به وینچ لنگر (محور) نیز معروف است. بادگیرهای افقی معمولاً به بادگیرهای مجهز به چرخ دنده اطلاق می شود که می توان آنها را به بادگیرهای افقی دو چرخه و بادگیرهای افقی تک چرخه تقسیم کرد که دومی به بادگیرهای افقی یک طرفه نیز معروف است.
بادگیر لنگر وسایل مکانیکی برای انداختن، بلند کردن و چرخاندن کابل ها هستند. بادگیرهایی که محورهای زنجیر آن به صورت افقی چیده شده اند بادگیر افقی نامیده می شود که معمولاً توسط کشتی های تجاری استفاده می شود. بادگیرهای عمودی را بادگیرهای عمودی می گویند که بیشتر در کشتی های جنگی استفاده می شود. با توجه به توان های مختلف، به سه نوع بادگیر برقی، بادگیر هیدرولیک و بادگیر بخار با ساختار تقریباً یکسان تقسیم می شود. بادگیرهای الکتریکی به طور گسترده در کشتی های موتور احتراق داخلی استفاده می شود. بادگیرهای بخار به ندرت در کشتی های دریایی استفاده می شوند. برای حفاظت در برابر آتش و انفجار از بادگیرهای بخار در تانکرهای نفت نیز استفاده می شود.
بادگیر می تواند لنگرهای چپ و راست را به طور همزمان یا جداگانه ریخته و بلند کند. می تواند به طور همزمان لنگرهای دوگانه را از عمق حداقل 45 متر به دست آورد. کلاچ را می توان توسط یک نفر اداره کرد. یک دستگاه ترمز قابل اعتماد وجود دارد. پرتاب، و می تواند در هر زمان متوقف شود.
کشتی های کوچک و متوسط معمولاً مجهز به بادگیرهای افقی دو چرخ دار هستند. کشتی های بزرگ، به ویژه کشتی هایی با عرض عرشه کمان بزرگتر، برای بادگیرهای افقی یک طرفه (تک چرخ دنده) مناسب تر هستند. کشتی‌های حمل‌ونقل به ندرت از وینچ‌های لنگر عمودی استفاده می‌کنند، اما برخی کشتی‌ها باید از وینچ‌های عمودی استفاده کنند زیرا مساحت عرشه کوچکی که می‌توان برای چیدمان تجهیزات لنگر استفاده کرد یا زمانی که بادگیرهای افقی به دلایل دیگر مناسب نیستند، باید از وینچ‌های عمودی استفاده کنند.
ترکیب بادگیر
بادگیر عمدتاً از پایه، براکت، چرخ زنجیر، ترمز، چرخ زنجیر، گیربکس، سیستم کنترل الکتریکی (به جز بادگیر دستی) و غیره تشکیل شده است. بادگیرهای الکتریکی دارای موتورهای الکتریکی و بادگیرهای هیدرولیک دارای ایستگاه های پمپ هیدرولیک هستند. بادگیر با توجه به اندازه کشتی و اندازه لنگر و زنجیر لنگر انتخاب می شود.
طبقه بندی بادگیرها
بادگیرها را می توان با توجه به فرم رانندگی به دستی، برقی، هیدرولیک، پنوماتیک و ... تقسیم کرد.
با توجه به قطر زنجیره لنگر، بادگیر را می توان به چندین مشخصات مانند φ12-φ120 میلی متر تقسیم کرد.
بادگیرها را می توان با توجه به توزیع قرقره ها به یک طرفه و دو طرفه تقسیم کرد.
نوع و ساختار بادگیر
بادگیر وسیله ای مکانیکی برای انداختن لنگر است و در قسمت کمان کشتی قرار دارد. غلتک های دو طرف چرخ دنده را می توان برای جمع کردن و رها کردن کابل ها استفاده کرد.
بادگیرها را می توان با توجه به توانشان به بادگیرهای برقی، الکترو هیدرولیک و بخار تقسیم کرد. در حال حاضر بادگیرهای کشتی های دریایی عمدتاً بادگیر برقی و بادگیر الکترو هیدرولیک هستند و ساختار اصلی این دو اساساً یکسان است. در برخی از تانکرهای اولیه، بادگیرهای بخار نیز برای حفاظت در برابر آتش و انفجار استفاده می شد.
منبع انرژی یک بادگیر الکتریکی یک موتور الکتریکی است. از طریق انتقال دنده جعبه کاهش، چرخ دنده بزرگ را به چرخش میل بار هدایت می کند. یک چرخ دنده روی محور بار وجود دارد. درگیر شدن و جدا شدن دنده بزرگ و پینیون توسط کلاچ کنترل می شود تا چرخش چرخ دنده کنترل شود. در عملیات انکرینگ، زمانی که کلاچ جدا می شود، محور اصلی و قرقره می چرخند اما چرخ دنده نمی چرخد که می توان از آن برای لنگر یا پیچاندن کابل استفاده کرد. هنگامی که کلاچ بسته می شود، قرقره و چرخ دنده همزمان می چرخند که می توان از آن برای بلند کردن لنگر یا تحویل لنگر در آب عمیق استفاده کرد. یک ترمز تسمه ای روی چرخ زنجیر وجود دارد تا چرخ زنجیر را ترمز کند تا سرعت شل شدن زنجیر کنترل شود.
بادگیر هیدرولیک که به عنوان بادگیر الکتروهیدرولیک نیز شناخته می شود، توسط یک موتور برای به حرکت درآوردن یک پمپ هیدرولیک، به حرکت درآوردن یک موتور روغن و سپس هدایت بادگیر از طریق یک کاهنده (یا بدون کاهنده) هدایت می شود. از نظر ساختار جمع و جور، اندازه کوچک، عملکرد پایدار و عملکرد تغییر سرعت خوب است، اما به تکنولوژی ساخت و نگهداری بالا نیاز دارد.
بادگیرهای بخار توسط یک موتور بخار به حرکت در می آیند. شفت غلتکی توسط چرخ دنده از طریق میل لنگ به حرکت در می آید، شفت غلتکی چرخ دنده را به سمت کلاچ هدایت می کند، و چرخ دنده نیز دارای یک دستگاه ترمز است. با قدرت زیاد و ساختار ساده مشخص می شود. هنگام استفاده از بادگیر بخار، سیلندر باید از قبل گرم شود، و بخار باید تخلیه و پس از استفاده آزاد شود تا بخار آب باقیمانده در سیلندر تخلیه شود. در هوای سرد، برای جلوگیری از یخ زدن، یک ماشین اسپورت (در حالت بیکار بادگیر) راه اندازی کنید.
بادگیر اتوماتیک: سنسور طول زنجیر لنگر در سیستم بادگیر هیدرولیک اتوماتیک وجود دارد. هنگامی که لنگر به بیرون پرتاب می شود، بادگیر به طور خودکار متوقف می شود. هنگامی که لنگر به درام کابل نزدیک می شود، هنگامی که لنگر بلند می شود، به طور خودکار متوقف می شود. سرعت خود را کم کنید و هنگامی که میله لنگر وارد درام زنجیر می شود، به طور خودکار متوقف می شود.
اکنون یک بادگیر وجود دارد که می توان از راه دور از کابین کار کرد. عملیات رها کردن لنگر را می توان از راه دور از روی پل انجام داد.
1- موتور
2-کاهنده
3، 4، 5، 6 - دنده انتقال
7-کلاچ
8-دنده
9-اهرم ترمز
10-قرقره کابل
ترمز 11 باند
طرح بندی بادگیر
دو نوع بادگیر وجود دارد، بادگیر افقی و بادگیر عمودی. محور چرخ دنده بادگیر افقی موازی با صفحه افقی است. به طور کلی، بادگیر افقی در کشتی های عمومی استفاده می شود. همانطور که در شکل 3-14 نشان داده شده است، محور چرخ زنجیر بادگیر عمودی بر صفحه افقی است. این ترتیب می تواند مساحت عرشه اشغال شده توسط بادگیر را کاهش دهد که بیشتر در کشتی های جنگی رایج است.
برخی از کشتی‌های بزرگ یا کشتی‌هایی با کمان‌های پیازی بزرگ، به دلیل فاصله زیاد بین کابل‌های چپ و راست، اغلب دارای یک بادگیر در سمت راست و سمت راست هستند.
الزامات فنی اصلی بادگیر
الزامات فنی اصلی windlass 1. توسط محرک اصلی مستقل هدایت می شود. محرک اصلی و گیربکس باید دارای محافظت در برابر گشتاور و ضربه اضافی باشد. برای بادگیر هیدرولیک، اگر خط لوله هیدرولیک آن با سایر خطوط لوله ماشین آلات عرشه متصل باشد، عملکرد عادی بادگیر نباید تحت تأثیر قرار گیرد. برای کشتی هایی که وزن لنگر آنها از 250 کیلوگرم تجاوز نمی کند، اگر بادگیر دستی برای استفاده از آن مناسب باشد، می توان بادگیر دستی را پیکربندی کرد و بادگیر دستی باید اقداماتی برای جلوگیری از آسیب رساندن به دسته داشته باشد.
2. بادگیر باید قدرت کافی داشته باشد و بتواند به طور مداوم کار کند. حجم کار آن عبارت است از:
زنجیر دنده درجه Al 37.5d2,N
زنجیر دنده درجه A2 42.5d2,N
زنجیر دنده درجه A3 47.5d2,N
کجا: d-قطر زنجیره لنگر، میلی متر.
در طول آزمایش روی کشتی، بادگیر باید بتواند یک لنگر را از عمق آب 82.5 متری به عمق 27.5 متری با سرعت متوسط حداقل 9 متر در دقیقه بکشد.
3. تحت سرعت نامی نیروی کششی نامی، باید بتواند به مدت 30 دقیقه به طور مداوم کار کند و باید بتواند به مدت 2 دقیقه تحت تأثیر نیروی کششی اضافه بار که کمتر از 1.5 برابر نیروی کششی نامی نیست، به طور مداوم کار کند. (بدون نیاز به سرعت). بادگیر همچنین باید دارای یک وسیله حفاظت از اضافه بار باشد که می تواند در صورت بارگذاری بیش از حد به سرعت متوسط تبدیل شود.
4. چرخ دنده یا درام بادگیر باید مجهز به ترمز مطمئن باشد. پس از سفت شدن ترمز، باید بتواند کشش استاتیکی 45 درصد از بار شکستن زنجیر لنگر یا سیم طناب را تحمل کند یا حداکثر بار استاتیکی را روی زنجیر لنگر تحمل کند. قطعات تحت فشار نباید تغییر شکل دائمی داشته باشند و دستگاه ترمز نباید بلغزد. یک کلاچ باید بین چرخ دنده بادگیر و محور محرک نصب شود و کلاچ باید دارای یک دستگاه قفل قابل اعتماد باشد. ترمزها و کلاچ ها باید آسان و قابل اعتماد باشند. نصب بادگیر باید دارای ترمز زنجیری موثر باشد. استاپر زنجیر باید بتواند بار آزمایشی معادل زنجیر لنگر را تحمل کند و تنش آن نباید از 90 درصد نقطه تسلیم ماده آن بیشتر باشد. هنگامی که بادگیر در حال اجرا است، باید بتواند به آرامی و سریع بچرخد.
5. نصب بادگیر باید به طور کلی اطمینان حاصل کند که سه نقطه (درام زنجیر لنگر، زنجیر ساز و چرخ دنده) بیرون کشیده شده توسط زنجیر لنگر در یک خط قرار دارند.
بار کاری: به نیروی کششی اطلاق می شود که در نقطه ای که قرقره زنجیر از زنجیر خارج می شود اندازه گیری می شود. کشش اضافه بار: به ظرفیت اضافه بار کوتاه مدت لازم برای بادگیر اشاره دارد.
سرعت متوسط: به سرعتی اطلاق می شود که زنجیر لنگر دو قسمتی زمانی که زنجیر لنگر سه قسمتی وارد آب می شود و به صورت آزاد آویزان می شود، بازیابی می شود.
بار پشتیبانی: به حداکثر بار استاتیکی روی زنجیر لنگر اشاره دارد که ترمز چرخ زنجیر لنگر باید بتواند آن را تحمل کند.
الزامات نصب شیشه بادی و روش های بازرسی
لنگر بادگیر باید بر روی عرشه بادگیر با توجه به موقعیت در نقشه جوش داده شود و جوش ها باید با ابعاد مشخص شده در نقشه مطابقت داشته باشند. سطح باید صاف و عاری از ایراداتی مانند ترک، جوش از دست رفته، فلاش جوش و دهانه قوس الکتریکی باشد. پس از جوشکاری صفحه تقویت کننده واشر روی پایه دستگاه، باید به صورت سطحی پردازش شود و شیب به سمت خارج باید کمتر از 1:100 باشد. هواپیما باید با یک صفحه صاف برای بازرسی روغن رنگ بررسی شود و سطح تماس نباید کمتر از 60٪ باشد.
هنگام نصب بادگیر، واشرهای بین بادگیرها باید به خوبی نصب شوند. قبل از اینکه انکر بولت ها سفت شوند، از یک سنج 0.05 میلی متری برای بررسی شکاف بین سطوح تماس بالایی و پایینی واشرها استفاده کنید، و لازم است که عمق درج بیش از 10 میلی متر نباشد. سطح تماس با روغن رنگ صفحه واشر نباید کمتر از 60٪ باشد.
هنگامی که یاتاقان براکت در انتهای درام کابل وینچ قرار گرفته و نصب می شود، پس از نصب واشر پایه بلبرینگ براکت، مرکز کلاچ باید کالیبره شود و انحراف صفحه کلاچ و انحراف دایره بیرونی نباید بیشتر از 0.1 میلی متر باشد. پوشش بالایی بلبرینگ براکت را باز کنید، از یک سنج حسگر استفاده کنید فاصله دو طرف بلبرینگ را بررسی کنید، فاصله دو طرف باید اساساً یکسان باشد. قسمت زیرین بوش یاتاقان باید در تماس باشد (یا از یک سنج 0.03 میلی متری برای بررسی سطح زیرین یاتاقان استفاده کنید و نباید آن را وارد کنید). اگر بازرسی واشر شرایط فوق را برآورده کند، می توان در نظر گرفت که موقعیت یاتاقان براکت مطابق با الزامات است. بعد از اینکه واشر بادگیر واجد شرایط شد، تمام پیچ‌های پایه را محکم کنید و مهره‌های دوبل را نصب کنید.
پایه بادگیر نیز باید با واشرهای جانبی نصب شود، شیب واشرهای معکوس و الزامات بازرسی ساختمانی مانند واشرهای پایه دستگاه است و واشرهای جانبی باید پس از گذراندن بازرسی جوش داده و ثابت شوند.
تست بادگیر
ابتدا بررسی کنید که آیا موقعیت نصب بادگیر درست است یا خیر و با توجه به نیاز بادگیر تست های مختلفی را انجام دهید، سپس تست افت لنگر را در اسکله انجام دهید و در نهایت تست افت لنگر را در دریا انجام دهید. این مشخصات مستلزم آن است که عمق آب آزمایش پرتاب لنگر در آب بیشتر از 82.5 متر باشد و میانگین سرعت بلند کردن یک لنگر نباید کمتر از 9 متر در دقیقه بین عمق 82.5 متر و عمق 27.5 متر باشد. . هنگامی که زنجیر لنگر به سرعت آزاد شد، ترمز را 2 تا 3 بار تست کنید و زنجیر لنگر نباید بیرون بیفتد، زنجیر را رد کنید و نمی توان آن را روی چرخ دنده متوقف کرد. پس از رها شدن لنگر، ترمز زنجیری نصب می شود و قایق برای مدتی به آرامی معکوس می شود تا کارایی ترمز زنجیر بررسی شود. تناسب لنگر با بدنه را بررسی کنید. نصب بادگیر باید به طور کلی اطمینان حاصل کند که سه نقطه زنجیر لنگر (لوله اتصال لنگر، کنترل کننده زنجیر و چرخ زنجیر) در یک خط قرار دارند.
شاخص های فنی بادگیر
شاخص های فنی اصلی بادگیر شامل قطر زنجیر لنگر، سرعت اسمی لنگر، بار نامی، بار نگهدارنده، چندین سطح تغییر سرعت، سیستم الکتریکی و غیره است.
نصب بادگیر روی کشتی باید اطمینان حاصل کند که زاویه بسته شدن بین زنجیر لنگر و چرخ دنده 117-120 درجه است.
بازرسی و نگهداری از بادگیر
همیشه بررسی کنید که آیا ترمزها خوب هستند، آیا کلاچ سبک و منعطف است یا خیر، و مرتباً سوخت گیری کنید تا مطمئن شوید که در یک محیط روغن کاری شده خوب کار می کند. باید به روانکاری سطوح اصطکاکی قطعات توجه ویژه ای شود. روغن موجود در جعبه کاهش باید به طور مرتب بررسی و تعویض شود تا از تمیزی آن اطمینان حاصل شود. دندانه های چرخ دنده مستعد ساییدگی هستند و حد تعیین شده است که بیش از 10 درصد ضخامت اصلی نباشد. اگر مشخص شد که زنجیر کشویی و زنجیر پرش وجود دارد، باید به موقع جوش داده شود و تعمیر شود. پیچ های بست و پایه لنگر بادگیر باید از نظر شلی و خوردگی بررسی شوند و در صورت وجود ایراد به موقع تعمیر شوند. از دست دادن فرسایش پایه لنگر معمولاً باید کمتر از 25٪ ضخامت اصلی باشد. به غیر از پایه، عموما هر 3 ماه یکبار باید چک شود.
مدار کنترل بادگیر الکتریکی
1. الزامات بکسل بادگیر الکتریکی و ویژگی های خطوط کنترل
بادگیرها و وینچ ها معمولاً به صورت واحدهای متصل ساخته می شوند که می توانند برای لنگر انداختن و بلند کردن استفاده شوند و همچنین می توانند به عنوان کابل های لنگر استفاده شوند. به طور کلی، الزامات خاصی برای کشش الکتریکی بادگیر وجود دارد، مانند:
1) در مدار کنترل باید یک لینک شروع با تاخیر گام به گام خودکار وجود داشته باشد.
2) موتور باید دارای خواص مکانیکی نرم یا در حال سقوط باشد و موتور باید بتواند در برابر روتور قفل شده به مدت 1 دقیقه مقاومت کند. گشتاور استال باید دو برابر گشتاور نامی باشد.
3) موتور باید بتواند تحت حداکثر گشتاور بار راه اندازی شود. هنگامی که لنگر در مواقع اضطراری بلند می شود، موتور باید بتواند به طور عادی راه اندازی شود و باید بتواند لنگر را 25 بار در عرض 30 دقیقه نگه دارد.
4) هنگام شکستن در آب عمیق، سیستم کنترل باید موتور را قادر سازد تا در حالت ترمز احیا کننده یا ترمز مصرف انرژی کار کند تا متوجه تغییر سرعت متغیر شکسته شدن به سرعت ثابت شود.
5) سیستم کنترل باید بتواند نیازهای عمق لنگر معمولی را برآورده کند، سرعت متوسط تک لنگر کمتر از 12 متر در دقیقه نباشد، لنگر دوگانه کمتر از 8 متر در دقیقه نباشد، و سوراخ ورودی لنگر به طور کلی است. حدود 3 متر در دقیقه
6) سیستم کنترل باید از ترمزهای الکتریکی و مکانیکی برای برآوردن الزامات توقف سریع و حفاظت موتور استفاده کند.
7) باید بتواند الزامات لنگرهای دوگانه را پس از کشف تک لنگر در یک منطقه ناوبری مشخص برآورده کند.
8) تجهیزات بالابر لنگر باید وزن سبک، کم هزینه، تنظیم سرعت صاف، کنترل ساده و کارکرد آسان باشد.
همچنین ویژگی های خاصی در خط کنترل وجود دارد، مانند:
1) از کنترل کننده اصلی برای روشن کردن رله و کنتاکتور برای کنترل چرخش رو به جلو، چرخش معکوس و تنظیم سرعت موتور استفاده کنید.
2) هنگامی که دسته کنترل کننده اصلی به طور ناگهانی از صفر به دنده بالا تبدیل می شود، مدار کنترل باید دارای یک لینک شروع خودکار باشد.
3) مدار کنترل باید با شرایط قفل بودن موتور به مدت 1 دقیقه تنظیم شود.
4) هنگام خراب شدن در آبهای عمیق، مدار کنترل باید دارای پیوندهای ترمز احیا کننده و ترمز مصرف انرژی برای دستیابی به شکستن سرعت ثابت باشد.
5) مدار کنترل باید دارای حفاظت از اتصال کوتاه، حفاظت از افت ولتاژ، حفاظت اضافه بار و سایر لینک های حفاظتی باشد.
6) مدار کنترل باید دارای یک لینک ترمز باشد که با برق و ماشین آلات همکاری می کند تا بتواند به سرعت متوقف شود.
2. مدار کنترل بادگیر الکتریکی
مدار کنترل یک سیستم کنترل متقارن برگشت پذیر است که از کنترل کننده اصلی برای کنترل رله ها و کنتاکتورها برای راه اندازی، توقف و معکوس کردن موتور استفاده می کند.
موتور از یک موتور قفس سنجابی سه سرعته با دو مجموعه سیم پیچ مستقل استفاده می کند: یک مجموعه سیم پیچ پر سرعت 4 قطبی است. مجموعه دیگر سیم پیچی قطب متغیر، سرعت کم 16 قطبی در اتصال تک مثلثی و 8 قطبی زمانی که از اتصال دو ستاره استفاده می شود. سرعت متوسط. تبدیل بین سرعت بالا و سرعت متوسط، تنظیم سرعت توان ثابت است. مرحله سرعت متوسط و پایین شروع مستقیم را اتخاذ می کند و سرعت متوسط به سرعت بالا به طور خودکار شروع را طبق اصل زمان به تاخیر می اندازد.
هنگامی که در کار با سرعت بالا بیش از حد بارگذاری می شود، می تواند به طور خودکار فوراً به عملکرد با سرعت متوسط بازگردد. پس از تخلیه بار، دسته فرمان اصلی باید به سرعت متوسط برگردد و سپس به سرعت بالا تبدیل شود تا دوباره وارد عملیات پر سرعت شود. جریان عملیاتی رله اضافه جریان GLJ 110 درصد جریان نامی مرحله پرسرعت است.
علاوه بر این، مدار کنترل دارای عملکردهای حفاظتی زیر است: حفاظت از افت ولتاژ، حفاظت حرارتی با سرعت کم و سرعت متوسط، حفاظت از اضافه بار با سرعت بالا، حفاظت از اتصال کوتاه و غیره.
3. اصل کار مدار
(1) شروع و اجرا کنید
هنگامی که کلید پاور DAK و کلید برق مدار کنترل LK بسته هستند، نشانگر برق XD روی کنترل کننده اصلی روشن است. هنگامی که دسته فرمان اصلی در موقعیت صفر است، LK1 بسته است، رله ولتاژ صفر LYJ روشن می شود، کنتاکت ها (3~5) بسته می شوند، مدار کنترل روشن می شود، و رله زمان 3SJ در همان زمان روشن می شود. زمان، و کنتاکت ها (51~53) بسته می شوند و به ZDQ انرژی می دهند. آماده کردن.
لنگر دنده اول:
هنگامی که دسته فرمان اصلی به دنده اول لنگر کشیده می شود، LK1 قطع می شود و LK2، LK4 و LK7 بسته می شوند. کنتاکتور جهت ZC و کنتاکتور کم سرعت lC روشن می‌شوند، سیم‌پیچ‌های موتور در یک اتصال مثلث و ZDQ در همان زمان روشن می‌شود، ترمز آزاد می‌شود و موتور با سرعت کم کار می‌کند. کنتاکت های کمکی ZC (15~17) برای تحقق اینترلاک الکتریکی بین ZC و NC قطع می شوند، در حالی که کنتاکت های کمکی ZC (59~57) قطع می شوند، به طوری که 3SJ خاموش می شود و کنتاکت ها (51~53) قطع می شوند. قطع ارتباط با تأخیر (حداقل 1 ثانیه). سیم پیچ ترمز ZDQ را به طور سریالی مقاومت اقتصادی R3 را متصل کنید.
لنگر دنده دوم:
هنگامی که دستگیره فرمان اصلی به دنده دوم لنگر کشیده می شود، LK4 قطع شده و LK5 بسته می شود. lC خاموش می شود، کنتاکتورهای سرعت متوسط 2C2 و 2C1 به طور متوالی روشن می شوند و موتور با یک اتصال ستاره دوگانه برای کار با سرعت متوسط روشن می شود. 2C1، ZC2 و lC از طریق کنتاکت های کمکی خود به صورت الکتریکی در هم قفل می شوند. رله زمان با 1SJ روشن می شود و کنتاکت ها (33~35) با تاخیر بسته می شوند تا برای برق رسانی 3C آماده شوند.
لنگر دنده سوم:
هنگامی که دسته فرمان اصلی به دنده سوم کشیده می شود، LK6 بسته می شود، رله میانی OJ روشن می شود و کنتاکت های آن سیم پیچ رله اضافه جریان GLJ را اتصال کوتاه می کنند، به طوری که GLJ در طول فرآیند تعویض دنده حرکت نمی کند. کنتاکتور پرسرعت 3C روشن می شود، سیم پیچ پرسرعت موتور روشن می شود و کنتاکت های کمکی (2~6) قطع می شوند و کنتاکت های کمکی (37~39) بسته می شوند، به طوری که سیم پیچ 3C خود قفل می شود و 1C، 2C1، 2C2 خاموش می شود و موتور با سرعت بالا کار می کند. در همان زمان، رله زمان 2SJ روشن می شود و تماس های آن با تاخیر قطع می شود (زمانی که تاخیر 2SJ در بار نامی موتور تنظیم می شود، زمان انتقال حالت پایدار از مرحله سرعت متوسط به مرحله پر سرعت معمولاً 1 تا 2.5 ثانیه است، به طوری که OJ قطع می شود. برق، تماس های آن قطع شده است، GLJ نقش حفاظت از اضافه بار با سرعت بالا را بازی می کند.
هنگامی که مرحله پرسرعت بیش از حد بارگذاری می شود، GLJ کار می کند، کنتاکت ها قطع می شوند، و 3C خاموش می شود، به طوری که 2C2 و 2C1 متوالی برق می زنند و موتور به عملکرد مرحله با سرعت متوسط سوئیچ می کند. پس از خاموش شدن 3C، کنتاکت های خود قفل شونده آن (37 تا 39) قطع می شوند، بنابراین پس از ناپدید شدن بار اضافی، نمی توان آن را به خودی خود روشن کرد. در صورت نیاز به کار با سرعت بالا، دسته باید از دنده سوم به دنده دوم برگردانده شود و سپس به دنده سوم کشیده شود. ردیف.
دسته فرمان اصلی به سرعت از موقعیت صفر به دنده سوم لنگر تبدیل می شود:
هنگامی که دسته به سرعت از موقعیت صفر به دنده سوم لنگر چرخانده می شود، 2C2 و 2C1 بلافاصله روشن می شوند و موتور مستقیماً با سرعت متوسط شروع به کار می کند. پس از تأخیر 1SJ (معمولاً 0.5 ~ 2 ثانیه)، 3C روشن می شود و به عملکرد با سرعت بالا تغییر می کند.
هنگامی که رله های حرارتی 1EJ و 2EJ بیش از حد بارگذاری می شوند، زمان تنظیم مجدد خودکار رله حرارتی حدود 2 دقیقه طول می کشد. در مواقع اضطراری، زمانی که موتور هنوز باید با سرعت کم یا متوسط کار کند، می‌توانید دکمه اضطراری JA را روی کنترل‌کننده اصلی فشار دهید تا موتور به سختی کار کند.
(2) پرتاب (معکوس) و پارک کردن
هنگامی که دستگیره فرمان اصلی در هر چرخ دنده لنگر قرار می گیرد، شرایط کار مانند انکر است، فقط از کنتاکتور جهت دار NC به جای ZC برای انرژی دادن استفاده می شود تا موتور معکوس شود. هنگامی که لنگر در آب عمیق شکسته می شود، موتور تحت فشار وزن لنگر وارد حالت ترمز احیا می شود تا سرعت شکسته شدن ثابت را درک کند.
هنگام پارک کردن، دسته فرمان اصلی به حالت صفر برمی گردد، منبع تغذیه موتور قطع می شود، ترمز برای ترمز مکانیکی خاموش می شود و موتور به سرعت از کار می افتد.
